Kapı vuruşu değildi, son bir Cumartesi sabahı saat 7:30 sularında yüksek sesle vuruyordu.
Taras, Nisan ayı sonlarında Rusya tarafından ele geçirilen Ukrayna'nın güneydoğusundaki Luhansk bölgesindeki bir kasaba olan Kreminna'daki iki yatak odalı dairesinin kapısını kamuflajlı üç silahlı askeri görmek için açtı.
"Köşede bir garajınız var mı?" en yaşlısı, 20'li yaşlarının sonlarında bir kızıl, Taras'a ısrarla sordu.
Asker cevabını beklemeden devam etti: "Aç şunu."
1980'lerin başında inşa edilen üç düzine garajdan oluşan bir gruptan, erkeklerin içki içebileceği, şaka yapabileceği ve tavla veya satranç oynayabileceği gayri resmi bir kulüp haline gelen bir alandan bahsediyordu.
Ancak Rus işgalciler için garajlar bir tehlike kaynağıydı, daha genç, daha az katı bir asker yolda 53 yaşındaki Taras'a söyledi ve her birinin silah ve patlayıcı olup olmadığını kontrol etmeleri gerekiyordu.
Al Jazeera'nin "vurulmak istemediği" için soyadını vermemesini isteyen Taras, "İçeri baktılar, bodrumu kontrol ettiler ve tek kelime etmeden ayrıldılar" dedi.
Gördükleri ve götürdükleri tek şey, Taras'ın karısının sirke ve domates suyuyla turşu yaptığı üç litrelik salatalık kavanozuydu.
Taras şanslıydı.
Komşusu gök mavisi Lada Priora'ya "el konuldu" ve arabanın anahtarını bir anlığına teslim etmekte tereddüt ettikten sonra dövüldü ve berelendi.
Pazartesi günü, Luhansk bölgesinin ele geçirilmesinden sonra , Rusya'daki medya kuruluşları Lysychansk sakinleriyle Moskova'ya kendilerini “özgürleştirdiği” için teşekkür eden ve Kiev güçlerinin insanlık dışı olduğunu iddia eden röportajlar yayınladı.
Ancak El Cezire'nin konuştuğu insanlar oldukça farklı görüşlere sahipti.
Moskova'nın Ukraynalı dönekler veya Moskova yanlısı ayrılıkçılar arasından yeni yetkililer atadığını söylediler. On binlerce kişi Rusya'ya sınır dışı ediliyor ve kalanlar aşağılanma, işkence, soygun veya keyfi, yargısız infazlara maruz kalıyor. Ve yalnızca Moskova'nın doğrudan yönetmeyi planladığı bölgelerde, işgalci güçlere ve yetkililere yerel halka en azından bir parça saygı göstermeleri talimatı veriliyor.
"Bize insan gibi davranmıyorlar. Bizi kurtarmak için geldiklerini söylüyorlar - neyden? Bizim mülkümüzden mi? Hayatımızdan mı?" Taras, Al Jazeera'ya bir mesajlaşma uygulaması aracılığıyla söyledi.
"Kurtuluş", Kremlin'in "Ukrayna'daki özel harekatı" tanımlarken kullandığı anahtar kelimedir.
Kremlin'de, Ukrayna'nın “neo-Nazi” rejiminden “kurtulması” gerekiyordu ve nüfusun çoğunluğunun Rusça konuştuğu doğu ve güney Ukrayna bölgelerinin “Ukrayna milliyetçilerinden” “kurtulmaya” ihtiyacı vardı.
Gerçekte Rusya, Ukrayna'nın işgal altındaki bölgelerinde üç farklı politika izliyor.
Kiev merkezli siyasi analist Aleksey Kushch, ilkinin Luhansk ve Donetsk bölgelerindeki Kreminna gibi toplu olarak Donbas olarak bilinen ve 2014'ten beri zaten kısmen ayrılıkçılar tarafından kontrol edilen yerlerde uygulanmakta olduğunu söylüyor.
Al Jazeera'ya “Burada kavrulmuş toprak taktiğini kullanıyorlar, büyük bir nüfus gereksiz bir sosyal yük olarak görülüyor” dedi.
Moskova, Donbas'ın genç sakinlerini düşük doğum oranları, kötü yerel ekonomiler ve aşırı alkolizm ve suçla dolu bölgelerini yeniden doldurmak için Rusya'ya göndermeyi tercih ediyor.
Ukraynalı yetkililer, Mariupol şehri de dahil olmak üzere Donbas'tan bir milyondan fazla Ukraynalının Rusya'ya "sınır dışı edildiğini" söyledi.
Ukrayna'nın eski sanayi ayağı olan işgal altındaki Donbas'taki fabrikaların ve fabrikaların restorasyonu Moskova'yı ilgilendirmiyor. Rusya'nın basitçe, daha sonra ayrılıkçı devletçiklerin bir parçası haline gelecek olan - Donetsk ve Luhansk'ın DPR ve LNR olarak bilinen sözde “halk cumhuriyetleri” - ekonomik ve politik olarak tamamen Rusya'ya bağımlı olan bölgelerinin “kurtuluşunu” ilan etmesi gerekiyor.
Bu stratejinin açık bir örneği, Rusya'nın savaştan önce 400.000'den fazla nüfusu olan Azak Denizi'ndeki eski bir sanayi merkezi olan Mariupol'da faaliyet gösterme şeklidir.
