Geldiklerinde daha saat 3 30'u geçmemişti. Onları gördü ve küçük yüzünü kaplayan bir korkuyla babasını uyarmak için ailesinin odasına koştu. Sivil giyimli askerler tepeden tırnağa silahlıydı. Kapıyı ittiler ve sanki askeri bir kaleyi şanlı bir savaşta yabancı fatihlerden kurtarıyormuş gibi bir saldırı düzeninde merdivenler boyunca yayıldılar. Halid Ömer dehşet içindeydi. Sudan'ın geçiş hükümetinde bakan olarak seçilmesinden bu yana sadece iki yıl geçti ve askeri generallerle ortaklığın parçalanmasına tanık oldu.
Küçük ordunun babası için geldiğini gören kızı, sadece askerlerin annesi Omaima al-Nil'e eve girmesi için bağırdığını duydu. Kendilerini tanımlamayı reddettiler ve Khalid'e tek söyledikleri 'bizimle gel' oldu. Onlara kim olduklarını sordum ama boşunaydı” dedi Omaima The Independent'a.
"Üç kızımız silahların sayısını ve silahsız ve hiçbir güvenlik detayı olmayan kocamı tutuklamaya gelen saf gücü gördükleri için tamamen dehşete düştüler." "Gerçekten nerede olduğunu ve onu götüren bu insanların kim olduğunu bilmiyorum," dedi acıyla.
Halid yalnız değildi. Pazartesi sabahı erken saatlerde ordu, aralarında başbakan Abdalla Hamdok'un da bulunduğu çok sayıda önde gelen Sudanlı siyasi lideri, diktatör Ömer El Beşir'in iktidara geldiği bir geçiş anlaşmasının ardından kurulan sivil destekli bir koalisyon hükümetini iki yıl yöneten bir darbenin parçası olarak topladı. 2019'da görevden alındı.
Bu anlaşmaya göre, bir askeri general gelecek yıla kadar Egemen Konseye başkanlık edecek ve daha sonra yetki sivillere devredilecekti. Ancak Pazartesi günkü olaylar, iki yıl önce kurulan anlaşmanın sonunu gördü.
Sudan'daki en yüksek askeri-sivil ofis olan Egemen Konsey başkanı General Abdel Fattah al-Burhan, Pazartesi günkü hareketi, siyasi kazanımlar için hizipler arasındaki çekişmenin ekonomiyi felç ettiğini ve temel hizmetleri damgaladığını söyleyerek haklı çıkardı. Ülkeyi Temmuz 2023'teki genel seçimlere kadar yönetmeye ve Sudan'a demokratik yönetimle sonuçlanacak yeni bir geçiş dönemine liderlik etme sözü verdi.
Açıklamanın ardından binlerce protestocu darbeyi reddetmek için sokağa çıktı. Polisle çıkan çatışmalarda en az yedi kişi öldü ve yüzlerce kişi yaralandı. Sudan'daki birçok gözlemci, askeri müdahaleyi bekliyordu. Güç paylaşımı anlaşmasındaki bazı maddelerin uygulanmasının huzursuzluk için bir reçete olduğunu söylüyorlar.
“Aslında anlaşma, geçiş dönemini desteklemek için belirli kurumların inşasını zorunlu kıldı ve bunlar arasındaki belirli ilişkilere işaret etti. Ancak bu kurumlar hiçbir zaman gün ışığına çıkmadı ve sonunda kurumların değil, geçişin başındaki bireylerin günlük gösterileriyle yönetilen bir ülkede kaldık” dedi. gazeteci ve bağımsız analist, dedi.
“Geçici anlaşmanın kendisi her zaman zayıftı. Norveç Uluslararası İlişkiler Enstitüsü'nde kıdemli araştırmacı Andrew Yaw Tchie, "Gerçekte, gerçek anlaşmadaki hükümlerin çoğuna ulaşmak zordu" dedi. Analistler, ordunun sivillerin yönetimini baltalamak ve tek başına iyi yönetişim sağlama ve yaşam standartlarını iyileştirme yeteneklerini gözden düşürme konusunda kare bir anlatı enjekte ettiğini söylüyor. Tchie, "Bu biraz beklenen bir şeydi çünkü iş güç devrine geldiğinde her zaman bir sorun olurdu" dedi.
