Bataklık veya bataklıklardan oluşan sulak alanlar, yüzyıllar boyunca, veba yerleri olarak şeytanlaştırıldı, tarım veya kentsel gelişim için boşaltıldı ve kirletildi veya asfaltlandı.
Ancak bugün, iklim değişikliğiyle mücadelede çok önemli ekosistemler olarak ortaya çıkıyorlar.
Birleşmiş Milletler'in iklimle ilgili bilimi değerlendirme organı olan Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli (IPCC), sıcaklık artışının preindüstriyal seviyelerin 1,5 santigrat derece (2,7 fahrenheit) üzerinde sınırlandırılması için çaba sarf edilmesi gerektiği konusunda uyardı.
Bataklıklar, turbalıklar, taşkın alanları ve kıyı alanları da dahil olmak üzere dünyadaki sulak alanlar, 1970'ten bu yana bu çok çeşitli habitatların yüzde 35'inden fazlası ortadan kalkmış olsa bile, bu hedefe ulaşmanın anahtarı olarak görülüyor.
Sulak alanlarda uzun süreli karbon tecrit oranları tropikal yağmur ormanlarına göre 55 kata kadar daha verimlidir. Kıyı ve deniz ekosistemlerindeki canlı organizmalar tarafından yakalanan ve biyokütle ve çökeltilerde depolanan "mavi karbon", IPCC tarafından hem iklim azaltma hem de adaptasyon sağlamada ikili bir role sahip olarak kabul edilmiştir.
Örneğin Turbalıklar, Dünya'nın kara yüzeyinin sadece yüzde 3'ünü kaplar, ancak karadaki karbonun yüzde 30'unun depolarını depolar. IPCC, 1,5C Paris Anlaşması iklim hedeflerini karşılamak için daha fazla dönüşüm ve drenajın önlenmesi ve kaybedilen tüm turbalık alanların yüzde 50'sinin 2030'dan önce restore edilmesi gerektiğini söylüyor.
Depolanan karbon stabildir ve bozulmadan bırakılırsa yüzlerce veya binlerce yıl kalabilir, ancak bu ortamlar bozulursa veya dönüştürülürse, önemli bir sera gazı kaynağı haline gelebilirler.
'Evrensel tanıma'
2 Şubat 1971'de İran'ın Ramsar kentinde bir araya gelen 18 ülkenin temsilcileri, "Ramsar Sözleşmesi" olarak da adlandırılan Sulak Alanlar Sözleşmesi'ni kabul etti.
Ramsar Sulak Alanlar Konvansiyonu sekreteryasının bilim ve politika direktörü Jerker Tamelander El Cezire'ye verdiği demeçte, "Sulak alan kaybı oranları hala karasal ekosistemlerin kayıp oranlarını aşıyor." dedi.
Ancak bilimsel ve teknik inceleme paneli ve ülkelerin topladığı verilere nasıl yanıt verdiği de dahil olmak üzere "dünyanın sulak alanları nasıl gördüğündeki değişim kısmen sözleşmenin bir parçası olarak yapılan çalışmaların bir sonucudur".
Antlaşma bugün 172 imzacıyı sayıyor ve 2 Şubat dünya çapında Dünya Sulak Alanlar Günü olarak işaretleniyor. Bu yıl, 30 Ağustos 2021'de Genel Kurul tarafından kabul edilmesinin ardından BM uluslararası günü olarak gözlenmektedir.
Tamelander, "Şimdi, BM dairelerini ve diğer kurumları gözlemlemeye ve harekete geçmeye çağıran bir Genel Kurul kararından çıkan bu evrensel tanıma sahipsiniz, bu yüzden bu bir çarpandır." dedi.
"Karara 70'ten fazla ülkenin eş sponsor olduğunu görmek bizim için son derece olumluydu."
Tamelander'e göre küresel vicdanda değişen şey, BM Genel Kurulu'nun 2015'teki Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri de dahil olmak üzere, 2030'a kadar "herkes için daha iyi ve sürdürülebilir bir gelecek" elde etmeyi amaçlayan iklim hedeflerinin belirlenmesi.
"Bunları başarmak için sulak alanlara çok dikkat etmeliyiz." dedi.
