Sasha ve Nastia sigaralarından çıkan dumanı yavaşça solurlar. Yolları daha önce hiç kesişmedi, ancak her ikisinin de Ukrayna'nın Donbas bölgesinden olduklarını fark ettiklerinde kelimesizce bir anlayışla bakışları bilerek değiş tokuş ediyorlar.
Sadece ilk isimlerini veren kadınlar, Ukrayna'nın Lviv kentinden trenlerle her gün yüzlerce mültecinin geldiği Polonya'nın sınır kenti Przemysl'deki ana tren istasyonunun önünde duruyor.
Her ikisi de 24 Şubat'ta Rusya'nın işgalinden sonra Ukrayna'dan kaçmıştı.
Ama ortak noktaları daha var.
Rusya destekli ayrılıkçıların Ukrayna'nın doğusundaki Donetsk ve Luhansk bölgelerindeki toprakları ele geçirdiği 2014 yılında Sasha ve Nastia, Ukrayna güçlerinin kontrolündeki bölgelerde güvenlik aramak için evlerini terk eden 1,5 milyon kişi arasındaydı.
Rus istilası onları tekrar evlerinden çıkmaya zorladı ve bu sefer ülkelerinin dışında güvenli bir sığınak aramak zorunda kalıyorlar.
"Deneyimim tekrarladı. Her şeyi geride bırakmak zor, arkadaşlarınızın ve akrabalarınızın tehlikede olduğunu bilmek zor" diyor Sasha. "Savaş her zaman aynıdır."
2014 yılında Donetsk kentinden kaçtıktan sonra şu anda 32 yaşında olan Sasha, Ukrayna'nın başkenti Kiev'e taşındı. Kısa bir süre sonra ailesi de buna uydu. Evlerini ve tüm eşyalarını geride bıraktılar.
Sasha, kaçtıktan kısa bir süre sonra başka bir ailenin evlerine taşındığını söylüyor, ancak şu anda mülke ne olduğu belli değil.
Bu sefer sasha da en gerekli şeyleri aldı. Geri kalanı Kiev'deki kiralık dairesinde kaldı. Ama ikinci kaçışını daha zor olduğunu söylüyor.
Sasha, "Tüm Ukrayna'da savaşın başlayacağını beklemiyorduk, bu sefer hızlı bir şekilde sona ereceğini düşündük." diyor. "2014'te de aynı şekilde ateş ettiler ama kaçmak için daha fazla fırsatımız vardı çünkü Ukrayna'da güvenli olan birçok yer vardı."
Sasha, ev aletleri satan bir Alman şirketinde satış müdürü olarak çalıştığından, işi güvende. Polonyalı bir meslektaşı onu birkaç hafta misafir edecek ve sonra şirket onu nereye yer değiştireceğine karar verecek.
Para ve konaklama konusunda endişelenmesine gerek yok.
Ama çatışma sona erdiğinde, Kiev'e geri dönebileceğini umuyor.
"[Rusya Devlet Başkanı Vladimir] Putin'in ne istediğini bilmiyorum. Belki Ukrayna'yı istiyor, belki de bundan daha fazlasını. Keşke her şey bir an önce bitse." diyor.
'Çok garip bir devlet'
Nastia şimdi 23 yaşında, ancak memleketi Ilovaisk'e kaçtığında sadece 15 yaşındaydı. Donetsk kentinin kırk kilometre doğusunda yer alan Ilovaisk, 2014'ün en ölümcül savaşına yerleşmiş ve bu sırada yaklaşık 1000 Ukrayna askeri ayrılıkçı ve Rus güçleri tarafından kurulan bir pusuda ölmüştü.
Ailesi ona katılmak istemedi. Ukrayna'nın diğer bölgelerinde iş bulamayacakları korkusuyla Ilovaisk'te kaldılar. Nastia kendi başına gitti ve 150 km'den daha uzak kramatorsk kasabasına yerleşti.
Yıllar boyunca dövme sanatçısı olarak eğitim almış ve Avrupa dövme zincirinde çalışmıştır.
Rus kuvvetlerinin Ukrayna'yı işgal ettiğini duyduğunda, ülkeyi terk etme zamanının geldiğini biliyordu.
"En gerekli şeyleri topladım ve anında ayrıldım. Bundan sonra ne olacağını biliyordum," diyor. "Pasaportumu, havlumu, diş fırçamı ve iç çamaşırımı aldım. İhtiyacım olan tek şeyin bu olduğunu zaten biliyorum."
Nastia, 2014'teki ayrılıkçı çatışmayı izleyen ilk ayların kendisi ve kendi kendini ilan eden Donetsk Halk Cumhuriyeti'nde (DPR) kalan akrabaları için zor olduğunu söylüyor. Siyaset aileleri bölerken toplum bölündü. Bazıları evlerinin Ukrayna'nın kontrolü altında kalmasını istedi, ancak diğerleri DPR'nin onları Kiev'de milliyetçi bir rejim olarak gördükleri şeyden kurtardığına inanıyordu.
