Sabah erkenden, zor bir yılın son gününde - 31 Aralık 2020 - Chaman Lal evden bir telefon aldı. En küçük kız kardeşi 20 yaşındaki Babita kayıptı.
Otuzlu yaşlarında olan Chaman, Haydarabad şehrinde bir benzin istasyonunda kasiyer olarak çalıştı, ancak evi, 322 km (200 mil) ve dört saatlik bir otobüs yolculuğu mesafesindeki çöl kasabası Mithi idi. Geri koştu. Bu arada, Mithi'nin 40 km (25 mil) güneybatısındaki Diplo'da, Chaman'ın diğer kız kardeşi 29 yaşındaki Guddi uyandığında kocası Doongar'ın bütün gece eve gelmediğini gördü. Mithi'de yetimleri ve dulları destekleyen bir STK için çalıştı. Ailesi için bir gurur kaynağı olan kendi motosikletine sahipti ve her gün onunla gidip geliyordu.
Chaman Mithi'ye vardığında öğlen olmuştu. Çöl standartlarına göre kış gibi bir Perşembe günüydü - havada bir kıstırma, güneş hoş bir şekilde yumuşaktı - ve darmadağın kasaba şeritleri, cılız el arabalarının ve parıldayan sığırların yanından geçen motosikletler ve qingqi çekçekleriyle uğulduyordu. O zamana kadar, Babita ve Doongar ölü bulundu ve ölüleri doğrulandı, cesetleri kasabanın kenarındaki boş bir evde, bir tavan vantilatöründen tek bir iple asılı halde bulundu.
Ailenin suç işleme konusundaki ısrarına ve sarsıcı detayların ortaya çıkmasına rağmen - ev yerel bir polis memuruna aitti; aileye göre, Babita ve Doongar neredeyse hiç etkileşime girmedi - polis bunun ortak bir intihar olduğuna karar verdi. Güneşten dökülen saçlara ve kehribar rengi gözlere sahip olan Chaman, Mithi'deki evinde, gözleri yanlışlıkla üstündeki tavan vantilatörüne kayarak olayı şaşkınlıkla anlatıyor.
Babita ve Doongar'ın ölümleri, polis kayıtlarına göre, 2020 yılında Mithi'nin bulunduğu Tharparkar ilçesinde 112. ve 113. intiharlardı. O yıl çöl bölgesinde kaydedilen en yüksek yıllık rakamları gördü. Bununla birlikte, Pakistan gibi bir ülkede nicel veriler yanıltıcıdır , özellikle de hapis ve para cezası ile cezalandırılan girişimlerle ceza gerektiren bir suç olmaya devam eden intihar söz konusu olduğunda. Pakistan ulusal intihar istatistiklerini derlememektedir, ancak Dünya Sağlık Örgütü (WHO), Pakistan'daki intihar oranını 100.000 kişi başına 8.9 ölüm olarak tahmin etmektedir , bu da küresel ortalama dokuzun biraz altındadır.
Kapsamlı veri toplamaya yönelik yerel girişimler daha da seyrek sonuçlar verir. Geçen yıl, güneydoğudaki Sindh eyaletindeki ruh sağlığı otoritesi, Tharparkar'ın 2016 ve 2020 yılları arasında en yüksek vaka sayısına sahip ilçe olarak ortaya çıktığı beş yıllık bir intihar araştırmasını sonuçlandırdı - nüfusu 1,65 olmasına rağmen. milyon, Karaçi metropolünü oluşturan yedi bölge de dahil olmak üzere Sindh'deki diğer ilçelerden çok daha düşük. Rapor, 2020 yılında Tharparkar'da 79 intihar vakasını sayıyor ve önceki yıllara ait sayıları listelemiyor. Buna rağmen, ilçe beş yıllık dönemde en fazla vakaya sahip bölge. Ancak yerel polis kayıtları 2020'de yüzden fazla intihar olduğunu gösteriyor. (Sindh Akıl Sağlığı Kurumu, tutarsızlığı netleştirme taleplerine yanıt vermedi.)
Bu nedenle istatistikler, Pakistan'daki - özellikle de ülkenin en az gelişmiş bölgeleri arasında yer alan Tharparkar'daki - intihara dair yalnızca küçük bir içgörü sağlıyor.
