Paris'teki evinde 88 yaşında vefat eden Belmondo, Jean-Luc Godard'ın 1960 film klasiği A Bout de Souffle'da örneklenen yeni Fransız sineması dalgasının havalı isyancısıydı. Ölüme mahkûm bir hırsız ve Humphrey Bogart hayranı olarak huysuz performansı bir akor vurdu ve onun Galyalı James Dean olarak adlandırıldığını gördü.
Daha sonra, komedide olduğu kadar dramada da evinde olduğu gibi, son derece güvenilir bir ticari aktör olmak için sanat sinemasını terk etti. Jean-Paul Belmondo, 9 Nisan 1933'te Paris'in bir banliyösü olan Neuilly-sur-Seine'de, heykelleri birçok Paris parkını süsleyen heykeltıraş Paul Belmondo'nun oğlu olarak doğdu. Yetiştirilme tarzının yoğun bohem havası onun üzerinde biçimlendirici bir etki yaptı. Okulda başarısız oldu ve amatör bir boksör oldu. Kısa ömürlü kariyerinde, oyunculuğa konsantre olmaktan vazgeçmeden önce 23 maçın 15'ini kazandı.
Bununla birlikte, alametifarikası olan inişli çıkışlı burnu, yüzükten ziyade okul bahçesindeki bir kavganın sonucuydu. Taşra tiyatrolarında sahneye çıktıktan sonra, Claude Chabrol'ün 1958 yapımı Les Tricheurs filmindeki Laszlo rolüyle sinemaya ara verdi. Güçlü tasvirinin gücüyle, A Bout de Souffle'da ilk başrolünü aldı. Bir eleştirmen onu "büyüleyici çirkin bir adam" olarak tanımladı. Kült imajı onu Les Distracts ve La Novice gibi çeşitli aksiyon filmlerinde taşıdı.
Basmakalıp olmamaya kararlı olan Belmondo, Vittorio de Sica'nın 1961'deki La Ciocara'sının idealist entelektüeli ve ertesi yıl Philippe de Broca'nın gösterişli Cartouche'sinde genç taşra rahibi gibi daha zorlu rolleri de kabul etti. Ayrıca Godard'ın Une Femme est une Femme'sinde ve özellikle De Broca'nın tatlı, soğukkanlı bir gizli ajanı oynadığı L'Homme de Rio'da komik rollerden keyif aldı. 60'ların ortalarına gelindiğinde, tamamen ticari ana akıma geçmiş ve kendi prodüksiyon şirketi Cerito'yu kurmuştu.
1965'te Les Tribulations d'Un Chinois en Chine gibi filmlerde kendi dublörlüğünü bile yaptı, ancak 1985'teki Hold-up filminde bir kazadan sonra bu uygulamadan vazgeçti. Is Paris Burning gibi uluslararası yapımlarda çok sayıda yıldız oyuncu kadrosunu aydınlattı. (1966), James Bond sahte Casino Royale (1967) ve Borsalino (1970) gangster filminde Alain Delon ile birlikte, "Fransız sinemasının uçan dedesi olmak istemiyorum" diyerek aksiyon filmlerinden uzaklaştı.
1987'de Belmondo, yaklaşık 30 yıldır ilk kez sahneye döndü ve kariyerinin geri kalanı için çalışmalarını tiyatro ve film arasında paylaştırdı. İki yıl sonra, Itineraire d'un Enfant Gate'deki performansıyla Oscar'ın Fransız eşdeğeri olan Cesar'ı kazandı. 1995'te Varda'nın uluslararası sinema Les Cent et une Nuits de Samon Cinema'ya saygı duruşunda topluluğun bir parçası olarak ve aynı yıl Claude Lelouche'nin Les Miserables'ı yeniden çalışmasında Jean Valjean figürü olarak yaratıcı bir şekilde dallandı.
Jean-Paul Belmondo, 1965 yılında ilk karısı Elodie'den boşandı. Constantin ile yaptığı ikinci evliliği de başarısız oldu. Daha sonra aktrisler Ursula Andress ve Laura Antonelli ile uzun süreli ilişkileri oldu. Yurtiçinde ve yurtdışındaki sinema izleyicileri onun cazibesine kapıldı ve ekranda meydana gelen saçmalıklara aldırmıyormuş gibi görünüyordu. Empire dergisi tarafından sinema tarihinin en seksi 100 yıldızından biri seçildi.
