Aïssata Ndiaye'nin Fas'taki bir hastanede uyanmadan önce hatırladığı son şey, genç bir anne olan arkadaşı Khadija'nın Akdeniz'de sürüklenmesini izlerken çaresizce titrediğiydi. Denizden geçmeye çalıştıkları şişme bot alabora olmuştu. Ndiaye, gemiye geri dönmeyi başaran birkaç kişiden sadece biriydi.
O sırada sadece 21 yaşında olan Ndiaye, bir kadına Tangiers'den İspanya'ya geçişini güvence altına almak için bir milyondan fazla CFA frangı (yaklaşık 1.700 $) ödemişti. Geldiğinde üniversiteye gitmeyi umuyordu.
Ndiaye, "Çok acı yaşadım" dedi. "Dünyayı gezmeyi hayal ettim ve yaptım ama istediğim gibi olmadı."
Her yıl binlerce insan, daha iyi bir yaşam arayışı içinde Avrupa'ya geçmek ve çatışma ve zulümden kaçmak için Sahra altı Afrika'nın farklı bölgelerinden seyahat etmenin becerikli yollarını buluyor.
Uluslararası Göç Örgütü'ne (IOM) göre, bu yılın ilk dokuz ayında Avrupa'ya göç etmeye çalışırken yaklaşık 2.400 kişi öldü veya kayboldu - geçen yılın tamamından daha fazla. Libya'dan İtalya'ya giden yolda yaklaşık 1.200 ölüm kaydedildi. Diğerleri, Kuzey Afrika'nın uzak bölgelerindeki çalışma kamplarında veya rastgele yerlerde mahsur kalıyor.
Ortalama olarak, Akdeniz geçişlerinin yarısından fazlası başarısız oluyor.
Ndiaye'nin 2019'daki gezisinde dört arkadaşı öldü. Kendini yalnız buldu ve Fas'ta işkence gördüğünü, ardından Cezayir'e gönderildiğini ve orada dövüldüğünü ve Nijer'e gönderildiğini söyledi. Sonunda, IOM'nin yardımıyla Senegal'e evine dönmeyi başardı.
Şimdi, 23 yaşındaki diğer geri dönen mülteciler ve sığınmacılarla birlikte, göçün karmaşıklığını keşfetmek için filme döndü. Çalışmaları, şu anda Batı ve Orta Afrika'da 13 ülkede düzenlenen bu yılki IOM Küresel Göç Film Festivali'nde dikkat çekiyor. Kazananların Uluslararası Göçmenler Günü'nde açıklanacağı 18 Aralık'a kadar sürecek.
Festivalin ana kategorisinde yarışan La Maison Bleue belgeselinin ortak yapımcısı Tabara Ly Wane, “Her zaman Avrupalılar veya Amerikalılar tarafından yapılmış göç görüntülerini görüyoruz” dedi. "Afrikalıların kendi hikayeleri hakkında konuşmaları, kendi deneyimlerini anlatmaları kesinlikle gereklidir."
İlk kez, Ndiaye gibi IOM'nin “Göçmenler Olarak Haberciler” projesinde gönüllü olan kişilerin filmleri için özel bir yarışma düzenleniyor.
Filmi, Sous Mes Pieds (“Ayaklarımın Altında”), geçen hafta sonu Dakar'ın resmi olmayan açık hava mekanının çocuklar ve gençlerle dolu olduğu Yaarax semtinde bir topluluk gösteriminde gösterildi.
Film festivalinin jürisini seçen Senegalli sanat eleştirmeni Magueye Kasse, “Sinemanın dolaysızlık avantajı var” dedi. "Sizinle yüzleşir, sizi bir görüntüyle şoke eder ve görüntü sizi düşündürür."
